I, Tonya

Vanaf zeer jonge leeftijd leeft Tonya Harding (Margot Robbie) voor het kunstschaatsen. Haar zeer dominante moeder LaVona (Allison Janney) is ervan overtuigd dat Tonya hoge ogen zal kunnen gooien zolang ze gefocust blijft en keihard blijft trainen. Ze zorgt er hardhandig voor dat deze les goed gevolgd wordt. Wedstrijd na wedstrijd na wedstrijd schaatst Tonya de sterren van de hemel, maar krijgt ze van de jury geen hoge punten of de winst. Goed schaatsen is één ding, maar de presentatie van de schaatsster moet ook in het imago van de schaatsbond passen. 'Redneck' Harding, die door geldgebrek haar eigen kostuums moet maken en een steeds gewelddadigere relatie met het moeder heeft, past zeker niet in plaatsje van een 'all American girl'. Ze is een schaatster – een verdomd goede –, maar ook een vechter. De vraag is hoe hard en vies Tonya wil vechten om de waardering te krijgen die ze volgens zichzelf verdient.

Op 6 januari 1994 wordt de wereld opgeschrikt door bizar nieuws uit de schaatswereld. Iemand is de training van kunstschaatser Nancy Kerrigan binnengeslopen en heeft haar bewerkt met een knuppel. De pijlen wijzen al snel naar Nancy's rivale Tonya Harding, wiens verdere leven getekend zal worden door de gebeurtenis. In Craig Gillespies I Tonya krijgen Harding en andere belangrijke spelers in het schandaal de kans om hun verhaal te doen. De film volgt vrij braaf de structuur van een biografische film, maar breekt continu de vierde wand om de subjectiviteit van het geheel op de voorgrond te brengen. Gillespie zet vooral een zeer strak gemonteerd en 'up-tempo' film neer met een goede balans tussen humor en drama. Harding wordt niet direct sympathiek, maar vooral menselijk neergezet. Zware onderwerpen worden vrij serieus besproken, maar er wordt nooit langer dan nodig is aandacht aan besteed. Een groot deel van de aantrekkingskracht van I, Tonya is het acteerwerk. Margot Robbie zet een diverse en innemende rol neer waar ze zich helemaal geeft. Ze maakt Hardings levenskeuzes niet acceptabel, maar wel begrijpelijk. Allison Janney is een genot om naar te kijken als Hardings genadeloze moeder en is net als Robbie volledig terecht genomineerd voor een Oscar. Paul Walter Hauser en Sebastian Stan maken ook zeker indruk en hebben verschillende mooie momenten gedurende de film. Een punt van kritiek op I, Tonya is het gebruik van CGI tijdens een groot deel van de schaatsscènes; Margot Robbie's gezicht lijkt digitaal over dat van de ongenoemde schaatsster geplakt te zijn die daadwerkelijk alle indrukwekkende kunsten uit de film uitvoert. Het effect bevindt zich dusdanig op 'uncanny valley' terrein dat het continu afleidt.

I, Tonya is een zeer sfeervolle en authentieke biografie met een hoog tempo, strakke montage en zeer sterk acteerwerk. Qua verhaal nergens erg baanbrekend, maar qua uitvoering heeft de film een stijl en finesse om je vingers bij af te likken. Er is een goede balans tussen humor en drama waarbij pijnlijke onderwerpen of (emotioneel) geweld niet worden geschuwd. Rauw, maar oprecht. Een aanrader voor fans van biografische films en sterke vrouwenrollen.

Lees meer

• Vorige: HhhH - The Man with the Iron Heart (DVD)
• Volgende: Mountain Between Us, The (Blu-ray)