Brightburn

Brandon Breyer (Jackson A. Dunn) lijkt een doodgewone jongen. Hij heeft een goede relatie met zijn vader Kyle (David Denman), maar leunt vooral op zijn moeder Tori (Elizabeth Banks). Op school is alles wat moeizaam en Brandon heeft vrijwel geen vrienden. Hoewel zeer lastig en pijnlijk is dit helaas iets wat meer kinderen van zijn leeftijd moeten doorstaan. Dan, haast van de ene op de andere dag, wordt alles anders. Op een avond spreekt Brandon in vreemde zinnen en voelt hij zich onverklaarbaar aangetrokken tot de kelder van de schuur waaruit steeds feller wordend rood licht te zien is. Volgens Tori  is het een fase, niets anders dan puberperikelen. Liefde en begrip, dat is wat de jongen nodig heeft. Kyle ondersteunt zijn vrouw zoveel mogelijk, maar voelt ook een diep weggestopt geheim steeds meer schreeuwen om aan het licht gebracht te worden. Naarmate Brandon fysiek sterker wordt, wordt hij ook steeds lastiger in toom te houden. De vraag of het een gebrek aan opvoeding, liefde of toch iets anders is wordt steeds lastiger te beantwoorden zodra de eerste slachtoffers vallen.

Brightburn is een superhelden-horrorfilm geproduceerd door James Gunn (Guardians of the Galaxy 1 en 2), geschreven door diens broer en neef Mark en Brian Gunn en geregisseerd door David Yarovesky. De film neemt het verhaal van hoe Superman op aarde is gekomen en draait het 180 graden om; wat als een zeer krachtig, buitenaards wezen de wereld wil overmeesteren? In principe is dit een heel mooi concept. Het idee van Superman die als een vrome alleskunner het goede in de wereld handhaaft ("Truth, Justice and the American Way") is één van de oudste verhalen over superhelden ter wereld en hoewel er sinds diens eerste publicatie in 1938 verschillende alternatieve realiteiten zijn gecreeërd waarin Superman anders is dan de gelokte mooi-boy ("Wat als Superman niet naar Amerika, maar de U.S.S.R. was gekomen?") of de kwaadaardige kloon Bizarro is er nooit een echte mainstream versie van de superheld geweest waar het idee van een 'slechte' superheld tot in het extreme is vertoond. Watchmen's Dr. Manhattan komt misschien nog het dichtste bij, maar dit was meer een intellectuele verdieping van het Superman-karakter. Brightburn is pure horror. Dit is de 'gimmick' die kijkers trekt. Als horrorfilm is Brightburn vaardig in elkaar gezet, zij het buiten enkele visueel uitblinkende momenten vooral een herhaling van zetten uit eerdere horror-producties. Er wordt getracht spanning op te bouwen wat redelijk lukt hoewel kijkers niet echt op het puntje van hun stoel zitten zoals bij bijvoorbeeld het recente A Quite Place of Halloween. Er wordt niet zozeer echt gewerkt met 'jump-scares', maar het is vooral af en toe schrikken geblazen als Brandon of één van de andere personages uit het niets iets extreems doet. Voor doorgewinterde horrorkijkers zal Brightburn niet veel nieuws brengen, maar is het een vermakelijk tussendoortje. Het acteerwerk is matig tot redelijk. Elizabeth Banks doet duidelijk haar uiterste best alleen heeft te weinig te doen om echt indruk te maken en Jackson A. Dunn toont potentie wat hier nog niet echt goed tot uiting komt. Daarbuiten ontbreekt het de acteurs ogenschijnlijk aan echte passie of komen en gaan ze te vluchtig om als een volledig personage aan te voelen. De grote kanttekening bij Brightburn is de immense potentie die de premisse had en het vrij generieke verhaal wat de eigenlijke film zelf heeft. Hier en daar worden er zwaardere thema's aangekaart of in een zin benoemd hoe zwaar Brandon het heeft, maar hier wordt helaas nergens echt iets mee gedaan/op ingegaan. Echte impactvolle horror raakt kijkers niet alleen door enge of nare beelden, maar ook op een emotioneel of zelfs intellectueel vlak. De onmacht van Regans moeder in The Exorcist, de maatschappelijke kritiek van George A. Romero's Trilogy of the Dead of de schuld en opgekropte agressie van George C. Scott in het zeer ondergewaardeerde The Exorcist III zijn voorbeelden van films waarin er meer speelt dan enkel de oppervlakkige narigheid. Het idee van het 180 graden draaien van de 'Superman-mythe' en de wezenlijke vragen welke rol opvoeding speelt bij het vormen van iemands karakter (en hoe het volledig pamperen van kinderen tot nare effecten kan leiden), het niet kunnen krijgen van kinderen terwijl dat één van de hoofddoelen is in iemands leven (zie het fantastische Raising Arizona) of hoever je als ouder gaat voordat je de problemen van jouw kind echt onder ogen gaat zien, zijn allen zeer intrigerende ideeën die het waard zijn om te verdiepen. Brightburn blijft - ogenschijnlijk voor een hoge focus op vermaak en sensatie - hier vrijwel volledig vandaan, terwijl alle elementen hiervoor aanwezig zijn. Was één van deze aspecten wel uitgediept, had de film een reden om boven het maaiveld uit te steken. Nu niet echt.

Beeldkwaliteit

Brightburn is op deze DVD-uitgave te bekijken in een anamorf 2.39:1 beeldformaat. De film oogt erg fris en is voor het grootste deel vrij licht. Er is een combinatie tussen bruin-/geeltinten en diepere rode tinten, wat voor een mooie dynamiek zorgt. Er zijn veel kleuren aanwezig die door het relatief hoge contrast mooi naar voren komen. De verschillende kleurendetails - zonder iets van het verhaal weg te geven vooral gerelateerd aan Brandon - zijn erg mooi gepresenteerd en maken een echte impact. De verschillende momenten van CGI en enkele rekwisieten verraden wel het budget van de film en zien er wat goedkoop uit, maar dit is nergens heel storend. Voor een DVD-uitgave zijn alle beelden goed scherp, hoewel in de wijdere shots er hier en daar wat mindere momenten zijn. Naast heel lichte compressieblokken zijn er geen artefacten te bespeuren. Al met al een prima beeldkwaliteit!

Geluidskwaliteit

Deze DVD-uitgave van Brightburn kent naast een Engelstalig ook een Franstalig Dolby Digital 5.1 audiotrack (448 kb/s). Het gesproken woord is scherp en helder via het middenkanaal te horen. Alles is duidelijk gearticuleerd en staat goed in de mix. De geluidseffecten zijn goed gelaagd en zorgen voor een mooie dynamiek. Vooral de buitenaarde geluiden die hier en daar de revue passeren maken indruk. De omgevingsgeluiden, zoals gebruikelijk via de surroundkanelen gepresenteerd, zijn een stuk minder gelaagd en zijn ondergeschikt aan de generieke muziek die gedurende Brightburn te horen is. Hierdoor maken ze minder indruk dan zou kunnen. De muziek zelf maakt helaas maar weinig indruk.

Extra's

Vanuit het statische hoofdmenu is Brightburn integraal of vanaf één van de verschillende hoofdstukken af te spelen. Zowel de taal als ondertiteling is in te stellen. Deze DVD-uitgave bevat verschillende extra's.

Audiocommentaar
Regisseur David Yarovesky, kostuumontwerper Autumn Steed (tevens Yarovesky's vrouw) en cinematograaf Michael Dallatorre bespreken in dit audiocommentaar alles van het ontwerpen van sets, de personages en de acteurs die ze spelen tot de verschillende keuzes gemaakt tijdens de productie, in de ontwikkeling van het verhaal, maar ook film-en lichttechnisch en het ontwerp van kostuums als dat van Brightburn. Een bovengemiddeld educatief audiocommentaar.

Een nieuwe Superschurk in de maak (5 min.)
In deze promo wordt er kort gesproken over het verhaal van Brightburn en de verschillende personages en hoe acteurs hun rollen benaderen. Oppervlakkig, maar interessant.

Heldenhorror! (5 min.)
In deze extra wordt het ontstaan voor het verhaal besproken, de unieke plek die de film heeft als horror-superheldenfilm naast de casting. het selecteren van de regisseur en de motivatie om Brightburn te maken (in de stijl waarvoor gekozen is). Enigzins leerzaam.

Quick Burns (3 min.)
In zeer korte fragmenten geven actrice Elizabeth Banks, producent James Gunn en regisseur David Yarovesky commentaar op Brightburn, voornamelijk om aan te geven waarom iedereen de film moet gaan zien.

 

 

Tiener Brandon Breyer lijkt op de oppervlakte één van de zovele pubers die door een lastige fase gaan, maar onderhuids speelt er bij deze jongen veel meer. Iets veel meer sinister. Brightburn is een adequaat gemaakte horrorfilm met een focus op vermaak. Het superheldengenre wordt op zijn kop gezet, wat sowieso op papier zeer intrigerend is. Nergens is de film echt spannend of eng en het verhaal en de personages blijven erg op de oppervlakte. Hierdoor is Brightburn leuk als curiositeit, maar vooral echt iets sensationeels zonder verdere diepte. De beeldkwaliteit op deze DVD-uitgave is prima. De audiokwaliteit is redelijk. De extra's en dan vooral het audiocommentaar zijn een fijne toevoeging. Al met al is Brightburn voor die-hard superheldenfilmfans leuk om een keertje te kijken. Voor horrorfilms is er echter niet veel te halen.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Sony Pictures Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Irishman, The (Streaming)
• Volgende: Sunshine (Blu-ray)