Oorspronkelijk gepost door
Estel
Wederom een interessante en gedurfde film van Nolan, die -zoals anderen in deze thread al aangaven - zijn grenzen verlegt en lijkt te groeien met iedere film. Inception stijgt conceptueel en imaginatief tot grote hoogtes, maar slaat de plank, naar mijn mening, op enkele fundamentele vlakken mis.
Zoals eerdere werken van Nolan ontbreekt het op het menselijke element aan overtuiging en emotionele diepgang/binding met de kijker. De kern van Inception is verpakt met een overweldigend conceptueel kadopapier, maar na het uitpakken vervalt de inhoud helaas in enkele jammere clichés en verrassend slecht en zoetsappig schrijfwerk.
Ik heb het hier dan vooral over de relatie tussen Cobb en Mal
Het gebruik van bovenstaande kern als drijvende kracht achter de film, had zeer goed kunnen uitpakken - had Nolan zich hier werkelijk mee geïdentificeerd. Jammer genoeg lijkt hij dit gegeven liever te gebruiken als een geforceerde motivationele/emotionele drijfveer in dienst van een (overigens uitstekend) concept.
De cast varieert van goed tot uitmuntend, maar zelden krijgen personages kans om hun voorgevormde mal te doorbreken. Dicaprio sleurt zich op bekende wijze door de film heen - en Marion Cotillard lijkt verdwaald in haar rol, gereduceerd tot een onsympathiek plotpoint. Hoogtepunten zijn er voor Joseph Gordon-Levitt en Cillian Murphy, die op een verrassend ingetogen toon hun rollen overtuigend tot leven brengen.
Op visueel gebied is Inception krachtig en overtuigend. Verscheidene actie-scenes zijn duidelijk, fris en origineel. Enkele uitzonderingen in dit geval zijn het camerawerk dat van tijd tot tijd doet denken aan de onduidelijke vechtscenes in Batman Begins, en een door James-Bond geïnspireerde setpiece richting het einde van de film, waar zoveel verschillende verhaaldraden door elkaar lopen - dat de film zowel narratief, als op het gebied van montage, lijkt te ontsporen.
Nolan zet met Inception een verfrissende en uitdagende film neer, die van begin tot eind boeit, en de kijker na het einde nog lang aan het denken zet. Het open karakter van de film is zeer welkom, maar gezien de filosofische overtuigingen van Nolan die zich gedurende de film duidelijk manifesteren, was een persoonlijkere inslag van tijd tot tijd gewenst geweest. Nolan lijkt nu ietwat dwalend en conflicterend te balanceren tussen auteur en massa-filmmaker, hetgeen zijn werk helaas enige schade toebrengt. (Ik wil overigens niet claimen dat de twee enkel als separate vormen kunnen bestaan)
Gelukkig/Hopelijk krijgen we in de nabije toekomst nog meer te zien van deze interessante regisseur, en zal hij tegen die tijd wellicht zijn echte draai gevonden hebben.
8/10