Pacific Rim Uprising

Het is tien jaar nadat de Pacific Rim is gesloten en alle Kaiju (grote monsters van een andere dimensie) definitief van de aarde zijn verdwenen. Hoewel niet meer direct inzetbaar, zijn er er nog verschillende Jaegers (grote robots ontworpen om tegen Kaiju's te vechten) als onderdeel van het 'Pan-Pacific Defense Corps 'actief de aarde aan het patrouilleren. Bij zijn zoveelste arrestatie krijgt gevallen ster Jake Pentecost (John Boyega) een simpele keuze; gevangenis of opnieuw bij de PPDC. Jake kiest voor het tweede en geeft al snel samen met oude rivaal Nate Lambert (Scott Eastwood) training aan Jeager-rekruten. Een van hen is de jonge, maar zeer getalenteerde Amara Naman (Cailee Spaeney). Het opleiden lijkt van een leie dakje te gaan, maar dan vernietigt een ongeautoriseerde Jeager een groot deel van Sydney tijdens een belangrijke conferentie over de toekomst van het Jaeger-programma. Pentecost, Lambert en hun rekruten moeten hun simulatiegevechten halsoverkop omruilen voor het echte werk.

Guillermo del Toro's Pacific Rim was een liefdesbrief aan de Aziatische cartoons/films van vroeger; grote robots tegen grote monsters. Het verhaal is cliché, de personages eendimensionaal noemen is eigenlijk al te veel, maar alles is doordrenkt met plezier, charme en liefde voor het (referentie)materiaal. De film deed het vooral goed in China door wie het vervolg Pacific Rim Uprising ook is geproduceerd (Productiemaatschappij Legendary Pictures valt sinds kort onder de Chinese Wanda-coörporatie). Van de charme of het plezier is helaas vrij weinig overgebleven in dit tweede deel. Het verhaal is wederom flinterdun, waarbij ogenschijnlijk alle elementen van succesvolle andere films aan elkaar zijn getracht te rijgen om een zo 'verkoopbaar' mogelijk geheel te vormen. De humor die door Pacific Rim Uprising geregen zit doet bijvoorbeeld erg denken aan de succesformule van Marvel Studios (denk Guardians of the Galaxy of Doctor Strange) in plaats van dat het voor de film/een scène echt gepast is. Verder komen zaken als Transformers (Er wordt herhaaldelijk precies hetzelfde soort shots getoond als in die films) en Power Rangers in gedachten. De aanwezige personages zijn iets meer uiteengezet, maar op een zeer clichématige en voorspelbare manier. De focus van de film ligt helaas wel voor een erg groot deel op deze personages, in plaats van op de grote robots of grote monsters. Grote lof voor John Boyega en Cailee Spaeney die overduidelijk en overtuigend hun uiterste best doen om nog iets van de film te maken. De rest gaat vooral door de bewegingen zonder echte impact. Scott Eastwood lijkt als twee druppels water op zijn vader, maar heeft ook het ietwat houterige acteerwerk overgenomen. De actie – de reden waarom velen Pacific Rim Uprising waarschijnlijk willen gaan zien – komt zeer sporadisch voor en doet aan als 'Michael Bay Light'. Er is weinig variatie in de scènes en de gevechten an sich zijn groots, maar totaal chaotisch zonder echte emotionele investering. Er is geen enkele echte dreiging in de film of een poging spanning op te bouwen, maar ook de actie wil helaas niet altijd even boeien.

Pacific Rim Uprising is een zeer commercieel ogende, berekende film. Alles ziet er redelijk uit, het acteerwerk en de personages zijn afdoende, het verhaal is erg simpel en cliché met erg geforceerde humor. Sommige twists zijn vooral lachwekkend en/of ongeloofwaardig. Buiten John Boyega en Cailee Spaeney lijkt iedereen voor en achter de camera vooral door de bewegingen te gaan zonder echte emotie of meer dan de minimaal vereiste inspanning. De gevechten zijn zeer sporadisch, chaotisch en eentonig zonder enige echte impact. Kijk vooral nog een keer de originele Pacific Rim.

Lees meer

• Vorige: Bad Trip (Blu-ray)
• Volgende: Mellow Mud (Es Esmu Seit) (Streaming)